Ταξίδι ή προορισμός?

Ένα από τα ερωτήματα που ότι και να απαντήσεις θα έχεις δίκιο!

Πρόσφατα χάσαμε ένα Συγγενικό πρόσωπο..
Δεν κατάφερα να ζήσω όσες στιγμές είχα την ευκαιρία μαζί του και λυπάμαι πολύ.
Ίσως για αυτό τον λόγο δεν μου ήρθε να κλάψω και στην κηδεία.
Δάκρυσα, αλλά δεν κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να κλάψει ..
Ίσως φταίει και το γεγονός ότι με τόσα που βλέπουμε καθημερινά στην ζωή τριγύρω μας έχουμε ψυχρανθεί σαν άνθρωποι.
Δεν στεναχωριέμαι τόσο για τον χαμό όσο για αυτούς που μένουν πίσω!

Ερχόμαστε στον κόσμο με ποιόν σκοπό άραγε?
Να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα?
Να διαιωνίσουμε το είδος μας?
Να προσφέρουμε όσον το δυνατόν καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές?
Η να μείνουμε στην ιστορία ?

Για όποιον λόγο και αν ερχόμαστε στην ζωή το σημαντικό είναι ένα!
Να χαμογελάμε πάντα! (λίγο άκυρο εε?)

ΚΑΙ ΌΜΩΣ!

Όταν χαρίζεις απλόχερα κάτι τόσο απλό, χωρίς κόστος και ταυτόχρονα κάτι τόσο όμορφο όσο ένα χαμόγελο μόνο όμορφα και ευχάριστα γεγονότα μπορούν να σε βρουν στην πορεία σου.

Πείτε την αλήθεια!
Βλέποντας την διπλανή φωτογραφία δεν νιώθετε λίγο πιο ευχάριστα?

Τι πιο όμορφο από ένα χαμόγελο?

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΆ!!

Μην φοβάστε να αγκαλιάζετε αυτούς που αγαπάτε!

Μπορεί να σας φαίνεται σαν μια κίνηση που δεν θα κάνατε συχνά σε μια παρέα.. Αλλά σκεφτείτε το πόση χαρά μπορείτε να προσφέρετε με μια σας μόνο κίνηση!

Σκέφτομαι το πόση χαρά μπορεί να πρόσφερε η προ γιαγιά μου στην ζωή της και μόνο και μόνο με αυτό χαμογελάω όποτε την φέρνω στο νου μου ..

καλό ταξίδι!

I close my eyes, only for a moment, and the moment's gone
All my dreams, pass before my eyes, a curiosity
Dust in the wind, all they are is dust in the wind
Same old song, just a drop of water in an endless sea
All we do, crumbles to the ground, though we refuse to see

Dust in the wind, All we are is dust in the wind

Don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky
It slips away, all your money won't another minute buy

Dust in the wind, All we are is dust in the wind

How it should have ended!

Καλημέρα :D

Σήμερα χαλαρά χαλαρά ετοιμάζομαι να κατέβω κάτω στο πατρικό μου στην Σαλόνικα όπως την λέμε στην Urban γλώσσα οι Θεσσαλονικείς. Αλλά πριν φύγω θα ήθελα να σας παρουσιάσω την δική μου εκδοχή από τα κλασικά παραμύθια της Disney και το πως θα έπρεπε να τελειώσουν στην πραγματικότητα!

HOW IT SHOULD HAVE ENDED!!


Η κοκκινοσκουφίτσα






Η ωραία κοιμωμένη






Η χιονάτη και οι 7 βαρβάτοι *ΓΚΟΥΧΟΥ* οι 7 νάνοι !





Aladdin



and.... LAST but NOT LEAST!

η μικρή γοργόνα



Η πεντάμορφη και το τέρας

βασικά δεν ξέρω αν μετά την χειρουργική επέμβαση το τέρας θα είναι ακόμα το τέρας η θα είναι η πεντάμορφη

In search of good music

Με αφορμή το τραγούδι των Porcupine tree - The sound of muzak μου μπήκαν κάποια ερωτήματα στο "μικρό" μου μυαλουδάκι....

- Καταρχήν .. ΠΟΣΟ τέλεια μπορεί να είναι η μελωδία σε μια ροκ μπάντα, χωρίς απαραίτητα να υπερβάλει στην τεχνική και στον τρόπο με τον οποίο "παράγει" μουσικό έργο;
- Κατά δεύτερον .. με βάση τους στοίχους.. Οδεύουμε πράγματι προς την καταστροφή της μουσικής και γενικά στον εξ αφανισμό της ποιότητας της ;
- Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ποιότητα στην μουσική μας μιας και το 80% των τραγουδιών έχουν σαν θεματολογία τον έρωτα ;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσον αφορά την μουσική στην λαϊκή σκηνή η θεματολογία όχι μόνο δύσκολα μπορεί να ξεφύγει από την αγάπη και γενικά όλα όσα γυρίζουν γύρω από αυτό (Έρωτας , χωρισμοί , τσακωμοί) αλλά και όσες φορές μάλιστα όταν ένα τραγούδι ξεφεύγει από αυτή την θεματολογία συχνά δεν "ακούγεται" και δεν προωθείται μέσω των ραδιοφωνικών σταθμών..

Άρα καταλήγουμε στο θέμα εμπόριο μουσικής .. !

-Τι ζητάμε να αποκομίσουμε μέσω της μουσικής?
-Για πιο λόγο γράφουμε μουσική?
-Θέλουμε να περνάμε καλά ακούγοντας την ή μήπως θέλουμε να εξασφαλίσουμε έναν μισθό μέσα αυτής ?

Απολαύστε το παρακάτω βίντεο με σκηνές από την ταινία Koyaanisqatsi υπό την μουσική υπόκρουση του the sound of muzak των Porcupine Tree

Hear the sound of music
Drifting in the aisles
Elevator prozac
Stretching on for miles

The music of the future
Will not entertain
It's only meant to repress
And neutralise your brain

Soul gets squeezed out
Edges get blunt
Demographic
Gives what you want

Now the sound of music
Comes in silver pills
Engineered to suit you
Building cheaper thrills

The music of rebellion
Makes you wanna rage
But it's made by millionaires
Who are nearly twice your age

One of the wonders of the world is going down
It's going down I know
It's one of the blunders of the world that no-one cares
No-one cares enough

Classic comic

Η αλλιώς κλασικά εικονογραφημένα :)

Η αγάπη μου για την 9η τέχνη ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία και παρότι ήταν ο τομέας που πάντα ονειρευόμουν να ακολουθήσω στην σταδιοδρομία μου, δυστυχώς μέχρι στιγμής σπουδάζω κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ήθελα.

Κλασικά εικονογραφημένα.. Μια έκφραση, μια πρόταση που συνήθως στις μέρες μας την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να τονίσουμε ότι κάτι είναι τόσο παλιό, τόσο βαρετό μερικές φορές που το προσπερνάμε με μεγάλη ευκολία..

ΚΑΙ ΟΜΩΣ!!

Όταν περάσουν τα χρόνια και έχεις ωριμάσει μόνο τότε καταλαβαίνεις την αξία του παλιού!

Ποιος από εμάς δεν έχει διαβάσει για τις περιπέτειες του Λούκυ Λουκ ή του Γαλάτη Αστερίξ με τον παχουλό φίλο του τον Οβελίξ και το τρελό χωριό τους? Η να πω για τον αγαπητό Γιάννη Κυριακόπουλο (ΚΥΡ), έργα του οποίου θυμάμαι να κυκλοφορούν ακόμα και μέσα στην κασετίνα στα καρέλια (Τέλη 90-Αρχές 00).

Μια διαφορετική εποχή για εμάς τα πιτσιρίκια τότε. Θυμάμαι ο πατέρας μου είχε όλα τα Λούκυ Λουκ σε πρώτες εκδώσεις... Μερικά από αυτά ήταν ακόμα στην Καθαρεύουσα..!!

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός τα έκλεβα από το μπαούλο όπου τα έκρυβε ο πατέρας μου για να μην τα διαβάζω! Βέβαια δεν ήμουν και γω κάνα καλό παιδάκι! Διάβαζα κόμικ τις ώρες που κανονικά θα έπρεπε να διαβάζω για το σχολείο.. Αλλά ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα, κάτι παραμυθένιο. Γούσταρα να κάθομαι να να περνάω ώρες ατέλειοτες με τις περιπέτειες των ντάλτον.

Και κάπως έτσι ήρθε και η αγάπη μου για την ζωγραφική.. Στην αρχή δεν κατάφερνα τίποτα φοβερό.. Όπως όλοι μας άλλωστε.! Αλλά σιγά σιγά το σχέδιο καλυτέρευε.. Μέχρι την στιγμή που έπρεπε να πάρω μια μεγάλη απόφαση..

ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΣΩ!
FUCK!

Δεν ήξερα το τι μου γινόταν τότε και έτσι επέλεξα μια σχολή με βάση τα όσα μου είχανε πει μέχρι τότε ονόματι Διαχείριση πληροφοριών. Θα μπορούσα να πάω σε μια σχολή graphics παρεμπιπτόντως αλλά η συγκεκριμένη σχολή όσο ξεκάθαρη και αν ήταν με την ονομασία της στο μηχανογραφικό άλλο τόσο ύπουλη ήταν και με βάση τα μαθήματα που έχει .. Και πιστέψτε με ... Μπαίνεις πρώτο εξάμηνο σε ένα μάθημα που λέγεται οικονομική και ο καθηγητής δεν δίνει ούτε εξήγηση! ΑΟΘ δεν έκανες με ρωτάνε οι συμφοιτητές και με το που ακούει ο καθηγητής την απάντηση μου....

"ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΣ!"

πέφτει η απάντηση σαν άλλο ένα ragnarok.. σαν λαίλαπα πυρός .. η απάντηση αντηχεί στα αυτιά μου σαν άλλη μια κατάρα που ρίχνει ο ακατονόμαστος ... (ναι αυτός με το τικ στον ώμο!)

Τέσπα.. Αρκετά με την μεγάλη παρένθεση σχετικά με τις σπουδές μου...
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να παραδίνουμε τα όνειρα μας ..
ΠΑΝΤΑ μπορούμε να εκπληρώσουμε μια επιθυμία, να κάνουμε ένα όνειρο πραγματικότητα!

Αρκεί βέβαια να έχουμε το κέφι να κοπιάσουμε!

Στα πρώτα βήματα λοιπόν της φωτογραφίας και της επεξεργασίας εικόνας θέλω να σταθείτε δίπλα μου..






Όσον αφορά το βίντεο που ακολουθεί ήταν η αφορμή της ζωγραφιάς στα δεξιά.
Ένα από τα πιο αγνά τραγούδια που όπως και να το δούμε είναι κλασικό εικονογραφημένο!

Αφιέρωμα Django Reinhardt

Γεννήθηκε στο Liberchies, Pont-à-celles, του Βελγίου στις 23 Ιανουαρίου 1910 και το ψευδώνυμο "Django" σημαίνει στα ρομαϊκά "είμαι ξύπνιος"(i awake).

Πέρασε τα νεανικά του χρόνια στη Ρόμα σε καταυλισμούς τσιγγάνων κοντά στο Παρίσι, παίζοντας μπάντζο, κιθάρα και βιολί από μικρή ηλικία.
Η οικογένειά του κατασκεύαζε έπιπλα από ζαχαροκάλαμο για τα προς το ζην, αλλά περιελάμβανε πολλούς καλούς ερασιτέχνες μουσικούς.

Ξεκίνησε για πρώτη φορά να παίζει μουσική με ένα βιολί και μετέπειτα συνέχισε με ένα είδος μπάντζο-κιθάρας που του είχε δωθεί ως δώρο.
Η πρώτη γνωστή δισκογραφική δουλειά για τον Django Reinhardt έγινε το 1928 στην οποία και ο προαναφερθείς έπαιζε μπάντζο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν επηρεασμένος από δύο παλαιότερους μουσικούς τσιγγάνος, τον Gusti Mahla(μπάντζο) και τον Jean "Poulette" Castro(κιθάρα). Κατάφερε να βγάζει τα προς το ζην από την μουσική στα πρώτα εφηβικά του χρόνια όντας τυπικής εκπαίδευσης και λαμβάνοντας τη βασική παιδία μεχρι και την ενηλικίωση του.

Σε ηλικία 18 ετών ο Reinhardt τραβματίζεται από μια φωτιά που ξέσπασε στο τροχόσπιτο όπου διέμενε με την πρώτη του γυναίκα την Florine "Bella" Mayer. Η γυναίκα του για να καταφέρει να καλύψει τις ανάγκες που είχαν αυτή και ο συζηγος της έφτιαχνε λουλούδια από χαρτί και ζελατίνη. Συνεπώς το σπίτι τους περιείχε πολλά έφλεκτα υλικά.
Γυρνόντας απο μια παράσταση αργά το βράδυ ο Reunhardt σκόνταψε και έριξε ένα κερί προς την μεριά του κρεβατιού. Την ώρα που η οικογένεια του και οι γείτονες έσπευσαν να τους σώσουν ο Django είχε ήδη εγκαύματα 2ου και 1ου βαθμού στο μισό του σώμα. Το δεξί του πόδι είχε παραλύσει και το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο του αριστερού του χεριού είχανε καεί άσχημα. Οι ιατροί πιστεύανε οτι δεν θα κατάφερνε να παίξει ξανά ποτέ κιθάρα και τον προορίζανε για ακροτηριασμού του ενός ποδιού του.Ο Reinhardt αρνήθηκε να μπει στο χειρουργίο και έφυγε μετά από λιγο καιρό από το νοσοκομείο' κατάφερε να περπατήσει μέσα στον επόμενο χρόνο με την βοήθεια ενός μπαστουνιού από ζαχαροκάλαμο.
Ο αδερφός του Joseph Reinhardt, ένας επιτυχημένος κιθαρίστας, του αγόρασε καινούρια κιθάρα. Με αρκετή προσπάθεια και εξάσκηση, ο Django κατάφερνε να ξαναμάθει την τέχνη του με έναν τελείως διαφορετικό τροπο έχοντας δυο (τρίτο και τέταρτο) δάχτυλα μερικώς παράλυτα. Κατάφερε να παιξει όλα του τα κιθαριστικά σόλο μόνο με δύο δάχτυλα ενώ χρησιμοποιούσε τα άλλα δύο μόνο όταν έπαιζε συνχορδίες.

Οι πιο γνωστές δημιουργίες του έχουν γίνει τζαζιστικές αξίες όπως το "Minor Swing", "Daphne", "Belleville", "Djangology", "Swing '42" και το "Nuages" (Γαλλικά για το "Σύννεφα").

H μουσική αυτή γνώρισε μεγάλη άνοδο στην Ευρωπη μεταξύ ‘35-’45, την περίοδο που ηχογραφούσε ο Django Reinhardt με το κουιντέτο του "Hot Club de France".

Άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Μαίου 1953 σε ηλικία 43 ετών από εγκεφαλική αιμοραγία έξω από το σπίτι του καθώς γυρνούσε από ένα club του παρισιού όπου έδινε παραστάσεις.

Η μουσική του αναβιώθηκε δυναμικά τη δεκαετία του ΄80 και από τους συνεχιστές του Django πήρε το όνομα gypsy jazz ή jazz manouche.

Βάλτε ένα κρασάκι , ανοίξτε τα ηχεία και
Καλή σας ακρόαση !

Another Day in paradise

Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχουνε γραφτεί ποτέ.

Απολαύστε

Lyrics:

She calls out to the man on the street

"Sir can you help me?"

It's cold and I've no where to sleep,

is there somewhere you can tell me?

He walks on, doesn't look back

He pretends he can't hear her

He starts to whistle as he crosses the street

Seems embarrassed to be there

Oh, think twice, 'cause it's just another day for you

and me in paradise

Oh, think twice, 'cause it's just another day for you,

You and me in paradise

She calls out to the man on the street

He can see she's been crying

She's got blisters on the soles of her feet

She can't walk but she's trying

Oh, think twice, 'cause it's just another day for

and me in paradise

Oh, think twice, 'cause It's just another day for you,

You and me in paradise

Oh lord, is there nothing more anybody can do

Oh lord, there must be something you can say

Oh, think twice, 'cause it's just another day for

and me in paradise

Oh, think twice, 'cause It's just another day for you,

You and me in paradise

You can tell from the lines on her face

You can see that she's been there

Probably been moved on from every place

'Cause she didn't fit in this

Just think about it

It's just another day for you and me in Paradise

Thank you YOUTUBE.. SERIOUSLY!

Μου την σπάει το γεγονός οτι μια τόσο μεγάλη εταιρία όπως είναι η google που έχει στην κατοχή της μια από τις πιο πολυσύχναστες σελίδες (δεν εννοώ το Facebook!. Φυσικά και μιλάω για το Youtube) δεν μπορεί να μας προσφέρει αυτό που πραγματικά αναζητάμε.
Ήθελα να ακούσω ένα από τα τραγούδια που με έκαναν να χαλαρώνω όταν ήμουν στο γυμνάσιο και έπρεπε κυριολεκτικά να χάσω μισή ώρα από την ζωή μου για να βρω το τραγούδι και να το μοιραστώ μαζί σας... Ανέβασα το βίντεο στο Youtube και ορίστε η απάντηση τους!

SERIOUSLY?

το καλό που τους θέλω να δουλέψει αλλιώς θα τους ..........
you know!

OMG!! IS BIEBER!! KILL HIM

Μπορεί να φανώ κακός αλλά θα το πω..

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑI


JUSTIN BIEBER!

Είναι ένα από τα παλικάρια της ποπ σκηνής που πραγματικά σου σπάζουνε τα νεύρα όταν τον ακούς (για να μην πω τίποτα χειρότερο και φανώ κυνικός!).
Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσατε αλλά εγώ δεν άντεξα όταν μπήκα στο δωμάτιο του ξαδέρφου μου τις προάλες και τον είδα να κάνει push ups και στο υπόβραθρο να ακούγονται οι στοίχοι του Babe babe babe oooohhhh ...

FOR FUCKING CHRIST SAKE!!!

-Τι στο σατανά είναι αυτό που ακούς!?
-Μα είναι Ρυθμικό!
-Για τον Π... είναι!!
ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΤΩΡΑ!

Δεν ξέρω τι τον έπιασε ..
Ίσως ήτανε η βλακεία του 17χρονου
ίσως και το γεγονός οτι η έντονη άσκηση του άφησε τραύμα στον εγκέφαλο

πάντως ένα είναι το σίγουρο !

ότι και αν έχει κάνει ο πούστης ο bieber τα 13.14.15.16.17χρονα τον λατρεύουν.. και πόσο μάλιστα τα κοριτσάκια που πάνε στις συναυλίες του και σχίζονται

ουπς ναι |!|

αυτός μάλλον η από γεννησιμιού του πουστρόφερνε η μάλλον του τον μπήξανε πριν μπει στο προαύλιο της συναυλίας !



αλλά επειδή τα λόγια είναι περιττά! το τραγούδι δεν ήτανε καν υποφερτό μέχρι το 2:13 όπου και μπήκε ο αγαπητός Ludacris και έσωσε κάπως το τραγούδι!!!

ΤΗΑΝΚ ΥΟU LUDACRIS!
YOU SAVED THE DAY

Κάτι για καλή νύχτα

Lacuna Coil - Enjoy the Silence

Lyrics:
Words like violence
Break the silence
Come crashing in
Into my little world
Painful to me
Pierce right through me
Can't you understand
Oh my little girl

All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm

Vows are spoken
To be broken
Feelings are intense
Words of trivial
Pleasures remain
So does the pain
Words are meaningless
And forgettable


All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm

Αγάπη και μουσική..

Αγάπη.. ένα αίσθημα τόσο πολύτιμο μα παράλληλα και τόσο παραμελημένο.

Θυμήσου πότε ήταν η τελευταία φορά που αγαπήσες πραγματικά, τα έδωσες όλα και δεν νοιάστηκες για τις συνέπειες.

Μια φορά το έχω κάνει στην ζωή μου. Μπορεί τα πράγματα να μην πήγαν όπως τα ήθελα μα θα το ξανάκανα. Θα έδινα τα πάντα ξανά και ξανά μόνο και μόνο για την αγάπη.

Μουσική.. κάτι που μας συντροφεύει στην καθημερινότητα μας. Κάτι που δεν κάνει διακρίσεις! Μια τέχνη που είναι κάθε φορά δίπλα σου στις δυσκολίες της ζωής.

Στις χαρές μα και στις λύπες!

Πείτε μου υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την μουσική?

Dubstep. Just a music or a new way of life?

ΤΟ Dubstep

είναι ένα παρακλάδι του Drum n' Bass που γεννήθηκε στην Αγγλία στις αρχές του 1990.

Διάφορες επιρροές (2-step, Drum n Bass, Grime, Dub) συνέβαλαν στην δημιουργία ενός είδους που στην αρχή της ζωής του ήταν Underground. Στις αρχές του 1998 κυκλοφορούσαν remix των singles στους B-sides των βινυλίων και των κασετών με αυτή την μορφή.

Ο όρος Dubstep σαν όρος είδους μουσικής, άρχισε να χρησιμοποιείται από το 2002 όταν η τεχνοτροπία με την οποία δημιουργούνταν μέχρι τότε τα remixes γινόταν πιο αισθητή και διακριτή από 2-step και Grime..
Μέχρι σήμερα.

Εν έτει 2011 η μουσική Dubstep αποτελεί ένα από τα κύρια είδη mainstream μουσικής που ακούγονται στα clubs. Ένας άξιος "αντίπαλος" της Electro , House , Techno και Trance μουσικής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε πολύ μέλλον ακόμα.. :)

Απολαύστε Υπεύθυνα

Zeds Dead - White Satin